تاکسی رفراندوم؛ در تمام روزهای سال و در تمام خیابان های کشور رفراندوم در حال برگزاری است.

اگر ما هوشمندانه عمل نکنیم سرنوشت همانی خواهد بود که پیش تر عرض کردم.

یعنی پس از چند وقت انقلاب با حفظ ظواهر و مناسک به لحاظ محتوایی برانداز خواهد شد.

واقعا میشه به مقوله انتخابات یک نگاه حد اکثری و آرمان خواهانه داشت، و در مقابل میشه بهش یک نگاه حداقلی و جناحی داشت.

یعنی به جای این که هر سال یا هر دوسال یک روز مردم رو در حال انتخابات فرض کنیم ، و صدا و سیما بخواهد به صد ترفند مردم را پای صندوق بیاورد و ما نیز به سمت کاندید خودمان...

به جای این میشه - و بلکه باید- مردم رو همواره و همه روزه در حال انتخابات دید

و به تناسب همین ،حکومت به جای این که نزدیک انتخابات موسیقی حماسی پخش کنه و روز شمار بذاره و جهد و جهاد کنه که مردم بیان پای صندوق تا این که مثلا صفوف فشرده مردم بشه وبترین جمهوریت نظام ، به جای این حاکمیت باید همواره و همه روزه در حال کشیدن ناز مردم باشه و به این فکر کنه که اگر توی هر صف طویل اخذ حقوق  یا بعد از هر  خبر اختلاس و فساد یا بعد از هر وعده گرسنگی سیستان یا بعد از هر طوفان خاک خوزستان یا بعد از هر دست انداز که یه راننده تاکسی رد میکنه اگر همون لحظه صندوق بذارم جلوش آیا بازم «89 درصد آری» بهم تحویل خواهد داد یا خیر؟!

و باز به همین تناسب جریان حزب الله بجای این  که محدود بشه به یک طبقه یا یک جمع خاص با یک تیپ و قیافه خاص در دایره ای بسته و تنگ، مکالمات اجتماعیش رو گسترش بده به همه روز های سال و به» همه طبقات» و «همه صفوف جامعه» مثل امام؛ 89 درصدی...

برنامه های فنی و رسانه ای-فرهنگی قوی برای گفتگوی مستمر با توده ها، علی قدر عقولهم و بلسان قومهم

ما به جای این که انتخابات رو آرمانی ببینیم آرمان هامون رو انتخاباتی کردیم

اصلا یکی از بهترین روش ها برای گند زدن به یک آرمان همینه که وسیله ش کنی برای کسب کرسی قدرت تمام حرف های عمیق و جوشش آفرین و انقلابی خودت رو خرج معاملات سیاسی و بنگاه های انتخاباتی کنی

تجربه بارها ثابت کرده ، کسب آرا اگر منزلتش از شعائر بالاتر رفت ، شعارها آرام آرام برای جلب رضایت مشتری! تعدیل و استحاله میشن.

برای این که فلان آقا و بهمان سردار و حاج آقا ایکس و آیت ا... ایگرگ و...راضی باشن دایره حرف ها اونقدر تنگ میشه که چیزی ازش نمیمونه جز یک پوسته ی شعاری که» معادله ی کسب قدرت» ما رو تکمیل میکنه.

این نگاه «مقطعی»،»سیاسی»،»حداقلی»، «ویترینی»، و «قبیلگی» به انتخابات اگر تعمیق و تصحیح نشه و آرا مردم -نه فقط در روز رسمی انتخابات- که در همه روز های سال محل رجوع و توجه نباشه و اگر آرا مردم را در رفراندومی که همه روزه در اتاقک تاکسی ها و معابر و گذر ها و این سو آن سو برگزار میشود نتوانیم جلب کنیم؛ چه بسا چند سال دیگر شما از 6 ماه قبل از انتخابات موسیقی حماسی پخش کنی ، ویژه برنامه بروی، وعده بدهی ، التماس بکنی و منت بکشی، آخرشم مشارکت،حتی به مرز پنجاه درصد نرسه...