جامعه کارشناسی کشور باید به انتخابات ورود کند
به گزارش عدالتخواهان رفسنجان؛ نظام ایران مردم سالاری دینی است. انتخاب و تصمیم‌های مهم در کشور توسط مردم گرفته می‌شود. انتخاب رئیس جمهور نیز از جمله آن تصمیم‌های مهم است. مردم هر ۴ سال یک‌بار با حضور در پای صندوق رای رئیس جمهور را تعیین می‌کنند و همه می‌دانند که این انتخاب آثار وسیعی در صحنه اجرایی کشور دارد. به طور طبیعی در زمان رسیدن به ایام انتخابات، فضای کشور رنگ و بوی انتخاباتی به خود می‌گیرد. این تغییر وضعیت از طرفی فرصت‌هایی ایجاد می‌کند و از طرف دیگر تهدید‌هایی در خود دارد. از مهم‌ترین تهدید‌های این فضا معطل ماندن کارها در نهادهای مختلف دولتی و غیردولتی است. یک احساس خلاء در میان مدیران بخش‌های مختلف شکل می‌گیرد درباره اینکه آینده چگونه رقم می‌خورد و همین سبب فروکش کردن آتش فعالیت‌ها و اقدامات می‌شود.
اما از طرف دیگر فرصت‌هایی ایجاد می‌شود که ارزش فراوانی دارد. در ایام انتخابات فضای کشور برای طرح مسایل مختلف انبساط پیدا می‌کند. جذابیت انتخابات سبب می‌شود مخاطبان بیشتری نسبت به ایام دیگر شنونده حرف‌ها و اظهارات فعالان سیاسی باشند. عطش مردم برای شنیدن حرف و خصوصا حرف تازه افزایش می‌یابد. همچنین افرادی که می‌خواهند به عنوان نامزد در انتخابات حضور پیدا کنند، راه خود را در افزایش اظهارنظرها و صحبت با مردم می‌یابند. کنار هم قرار گرفتن این دو جزء منجر به تولید حجم زیادی از محتوا در فضای رسانه‌ای کشور می‌شود. این یک فرصت برای بازخوانی گذشته، نقد و بررسی وضع موجود و ترسیم آینده مطلوب تلقی می‌شود. بخش بیشتری از تولید محتوا در ایام انتخابات به مباحث سیاسی سطحی اختصاص می‌یابد که منجر به ایجاد یک فضای سیاست‌زده می‌شود. به همین دلیل معمولا در ایام انتخابات مسایل مهم کشور و مردم به حاشیه رفته و آنهایی هم که در متن می‌مانند با مقاصد سیاسی و به منظور کسب رای بیشتر و یا ریزش رای از رقیب سیاسی است.
سیاست‌زدگی در ایام انتخابات یکی از نقدهای همیشگی کارشناسان و نخبگان جامعه نسبت به فضای انتخابات بوده است. این وضعیت دو رویکرد در میان کارشناسان به وجود دارد. یک رویکرد آنهایی هستند که به مواجهه حداقلی بسنده کرده و تنها در کسوت یک فرد به انتخاب فرد مورد نظر خود می‌پردازند و البته این در بهترین حالت است و کسانی هستند که به دلیل زده شدن از این فضای سیاست زده توجهی به انتخابات نکرده و حتی امکان دارد در انتخابات حضور حداقلی هم نداشته باشند. در نگاه این افراد انتخابات یک امر سطحی و با شعارهای پوچ و پوپولیستی است و برای همین نباید دامن خود را به آن آلوده کرد.
اما رویکرد دوم برخورد حداقلی با انتخابات نکرده و تنها کار خود را در رای دادن به یک نفر و یا کمتر نمی‌بیند. افراد معتقد به این رویکرد می‌دانند که مسایل کشور به این صورت نیست که با تنها تغییر فرد و یا دولت به طور کامل رفع شود. متوجه ساختار و زمان برای اصلاح و پیشرفت جامعه هستند. می دانند که آنچه که برای پیشرفت کشور ضروری است ایجاد گفتمان عمومی و مطالبه عمومی برای پیشرفت است. آگاهی مردم را کلید اصلی حل مشکلات مختلف کشور در مسیر پیشرفت می‌دانند. برای همین فرصت انتخابات را محملی برای طرح حرف‌ها و مسایل و وادار کردن فضای انتخابات به واکنش به این مسایل می‌دانند. تلاش می‌کنند با ساده‌سازی مفاهیم تخصصی با مردم ارتباط برقرارکرده و سطح آگاهی جامعه را در مسایل مربوط به پیشرفت افزایش دهند. این رویکرد به دنبال افزایش آگاهی مردم و افزایش مشارکت آگاهانه آنها در انتخابات است. البته این رویکرد در میدان سیاست‌زده انتخابات با سختی‌های بسیاری روبه‌رو خواهد بود.
طرح «آقای رئیس جمهور» یکی از ایده‌هایی است که به دنبال افزایش حضور و اثر کارشناسان در گفتمان حاکم بر انتخابات است. این طرح ترکیبی از تکنیک‌های رسانه‌ای و محتوای کارشناسی بوده و هدف اصلی آن زنده نگه‌داشتن مسایل مهم پیشرفت در میدان انتخابات است. طرح مساله برای نخبگان جامعه و سپس عموم مردم در قالب دوگانه‌هایی که در عرصه تصمیم‌گیری کشور وجود دارد، هسته اصلی این طرح را شکل می‌دهد.
