کربلا هم دو قطبی نبود!!
"کربلای زمانه ات را بشناس یا با حسین هستی یا با یزید، راه سومی وجود ندارد."
راستی چقدر این جمله غلط است.
اتفاقا کربلا هم اصلا دو قطبی نبود. تاریخ گواهی می دهد داستان فقط بین حسینی ها و یزیدی ها رقم نخورد. به جز 2 طرف اصلی دعوا در معرکه کربلا کلی هم نقش دیگر وجود داشت.
یکی از نقش های مهم تماشاگرها هستند. تماشاگرها یعنی آنهایی که نمی شود به ایشان طرفدار یزید گفت چون اصلا حقی همچون حسین (ع) با باطلی چون یزید علیه العنت برای شان علی السویه بود. دعوای حسین (ع) با یزید اصلا موضوعیتی برای شان نداشت. اگر به اینها در زمان خودشان می گفتند شما یزیدی هستید شاید خنده شان می گرفت تاریخ هم نمی تواند الآن اینقدر راحت با طرفداران و شمشیرزنان یزید یکی شان کند. اینها شاید اصلا نسبت به یزید بغض هم داشتند مثل عبدالله ابن زبیر که جدی ترین اپوزیسیون یزید بود ولی خودش را در این دعوای دوطرفه بین حسینی ها و یزیدی ها نمی دید. از اینها بدتر دسته ای از محبین حسین(ع) بودند که تا لحظه شهادتش حتی به وی دلبستگی داشتند ولی وجود نداشتند در معرکه حضور بیابند.
حتما می دانید حسین ابن علی (ع) در آن زمان 72 نفر شیعه نداشت بلکه هزاران نفر وی را امام می دانستند. به جز محبینی که مردانه ایستادند و زیر سم اسب رفتند محبینی هم داشت که یا نیامدند و یا آمدند و شبانه رفتند. نوشته اند خیلی های شان چند فرسنگ دورتر بالای بلندی نشسته بودند بخاطر هر شهید سپاه ابی عبدالله محزون می شدند و بخاطر هرنفر از سپاه دشمن که به زمین می افتاد تکبیر می گفتند.
چنین مردمانی در تاریخ همیشه نقش مهمی در شکل گیری وقایع دارند. به جز دو قطب فعال حامیان حسین و حامیان یزید کلی نقش دیگر در شکل گیری کربلا وجود داشت. حسینی و یزیدی روایت کردن کربلا فقط به درد رفع اتهام از سایرین می خورد.
تماشاگرها، بیطرف ها، و حتی حامیان منفعل جبهه حق(ع) نقش های تاریخی هستند که معمولا در تحلیل وقایع مهم نادیده گرفته می شوند.
وحید اشتری
